Renkontiĝo en Munkeno kun Esperantistoj
Hofbräuhaus
Ludwig der zweite
http://www.viaggiarealfemminile.com/donne-emigrano-allestero-storie-italiane-nel-mondo/
Donne che emigrano all’estero: storie di italiane nel mondo
Donne che emigrano all’estero é la paginaFacebook nata nel Febbraio 2014 che raccoglie storie, racconti e pensieri di donne italiane che hanno deciso per necessità o per scelta di lasciare l’Italia e di trasferirsi in un altro paese del mondo.
Si tratta di un gruppo di donne che quotidianamente con un pò di ironia e tanta passione raccontano la propria storia, gli usi, i costumi e lo stile di vita dei paesi nei quali hanno deciso di emigrare.
Katia, toscana di origine che vive e lavora alle Seychelles, ideatrice di questo progetto dice: “Ad un certo punto ho sentito il desiderio ed il bisogno di entrare in contatto con altre donne che si erano trasferite in un altro paese come me”.
Ad oggi, le donne di tutte le età che vivono sparse un pò in tutto il mondo, e che si raccontano nellapagina Facebook di Donne che emigrano all’estero sono 24: Katia dalle Seychelles, Annamaria da Zanzibar, Silvia dal Congo, Francesca da Israele, Serena dalla Germania, Paola dalla Svezia, Claudia da Berlino, Milena da Dubai, Lulla da Berna, Maria dalla Finlandia, Ines dalla Nuova Zelanda, Ylenia dal Canada, Anna da New York, Anna da Los Angeles, Daina dal Messico, Simona dal Messico, Kathy dal Cile, Eleonora da Pechino, Agata da Shangai, Francesca da Buenos Aires, Catia da Singapore, Alessandra da Melbourne, Karmen da Sidney e Daniela dal Giappone.
Le autrici di questa pagina vogliono trasmettere un messaggio positivo a tutte le donne che desiderano avventurarsi nell’Universo “Espatrio” – visto e vissuto con animo femminile – offrendo uno sguardo oltreconfine e spesso oltreoceano della realtà di tutti i giorni.
Per sostenere la loro iniziativa hanno lanciato un crowdfunding su Eppela per ottenere un finanziamento per la realizzazione di un libro e di un sito web.
Quello che chiedono queste donne, per sostenere il loro progetto, è un piccolo aiuto economico per avere la possibilità di poter raccontare le loro storie, che possono essere d’aiuto a coloro che voglionoemigrare all’estero.
In cambio, gli sponsor del progetto riceveranno un sentito ringraziamento personalizzato sulla pagina Facebook, copie del libro, segnalibri delle “donne che emigrano”, spazi pubblicitari sullo spazio web e per finire un cocktail aperitivo-cena tutti insieme per festeggiare!
Per maggiori informazioni su questo progetto, cliccate qui.
Sarà possibile sostenere questa iniziativa fino al 6 Novembre 2014.
Noi di Viaggiare al femminile le sosteniamo, e voi?
Donne che emigrano all’estero é la paginaFacebook nata nel Febbraio 2014 che raccoglie storie, racconti e pensieri di donne italiane che hanno deciso per necessità o per scelta di lasciare l’Italia e di trasferirsi in un altro paese del mondo.
66-a IFEF-Kongreso, en Italio,en San Benedetto del Tronto17-24 de Majo 2014.
91a Germana Esperanto-Kongreso
de la 6a ĝis la 9a de junio 2014 en Erfurt/Turingujo
Kongresa temo:
Renkontiĝo meze en Eŭropo
Congresso italiano di esperanto
Fai della Paganella, Trento
23-30 – agosto 2014
Tema del Congresso: Esperanto e nuove tecnologie
Premio Marelli - Raporto de la gajnintoj (memorante Marelli, kiun estis kun mi en la itala karavano dum la U.K. de Stockholmo, 1980)
*********************
Raporto pri la 81a Itala Kongreso de Esperanto en Fai della Paganella
Mi ĉeestis ĝoje la 81an Italan Kongreson de Esperanto en Fai della Paganella, tre bela urbeto en la Dolomitoj, en belega regiono Trentlando. Mi restis dum la tuta kongreso, ekde la 23a ĝis la 30a de aŭgusto 2014, ekde la malfermo de la kongreso ĝis ĝia fermo; unu semajno plenplena da interesaj kaj amuzaj eventoj: prelegoj, ekskursoj, seminaioj, kursoj, koncertoj, teatraĵoj, ktp. Mi ne havis unu momenton da enuo.
Mi partoprenis dank’al stipendio de FEI: mi frekventis tre volonte la kurson de esperanto por progresintaj de Rafael Mateos, kune kun aliaj esperantistoj el diversaj landoj kaj je diversaj aĝoj. La etoso estis amika kaj interesa. Mi plibonigis mian konon de la Zamenhofa lingvo kaj tio gravas ankaŭ por mia metio de verkisto en esperanto kaj de tradukisto.
Mi renkontis malnovajn samideanojn kaj mi konis novajn amikojn, kiel ĉiam okazas dum la esperantistaj aranĝoj. Mi opinias ke tio tre gravas por la unueco de la movado, kaj ke la vesperaj eventoj – precipe la koncerto de la ĥoro Campanil Bas, al kiu partoprenis ankaŭ multaj neesperantistoj – tre utilis je la disvastigo kaj la konigo de la agado de la esperantistoj en Italio, kaj ĝenerale je la kresko de la movado.
Mi sciis ke dum ĉi tiu kongreso ĉeestis 229 homoj: grava nombro precipe por vilaĝo je preskaŭ mil loĝantoj. Fakte la loĝantoj de Fai, kaj la turistoj, interesiĝis pri tiu “stranga” lingvo, kaj la kongreso ne pasis senrimarke dank’al la bonaj rilatoj kun la lokaj aŭtoritatoj, kiuj tre helpis la sukceson de la kongreso.
Mi partoprenis dank’al stipendio de FEI: mi frekventis tre volonte la kurson de esperanto por progresintaj de Rafael Mateos, kune kun aliaj esperantistoj el diversaj landoj kaj je diversaj aĝoj. La etoso estis amika kaj interesa. Mi plibonigis mian konon de la Zamenhofa lingvo kaj tio gravas ankaŭ por mia metio de verkisto en esperanto kaj de tradukisto.
Mi renkontis malnovajn samideanojn kaj mi konis novajn amikojn, kiel ĉiam okazas dum la esperantistaj aranĝoj. Mi opinias ke tio tre gravas por la unueco de la movado, kaj ke la vesperaj eventoj – precipe la koncerto de la ĥoro Campanil Bas, al kiu partoprenis ankaŭ multaj neesperantistoj – tre utilis je la disvastigo kaj la konigo de la agado de la esperantistoj en Italio, kaj ĝenerale je la kresko de la movado.
Mi sciis ke dum ĉi tiu kongreso ĉeestis 229 homoj: grava nombro precipe por vilaĝo je preskaŭ mil loĝantoj. Fakte la loĝantoj de Fai, kaj la turistoj, interesiĝis pri tiu “stranga” lingvo, kaj la kongreso ne pasis senrimarke dank’al la bonaj rilatoj kun la lokaj aŭtoritatoj, kiuj tre helpis la sukceson de la kongreso.
Massimo Acciai, el Florenco
*********************
Raporto pri la 81a Itala Kongreso de Esperanto en Fai della Paganella
Mi povis partopreni unuafoje en la itala kongreso, cxi tiun jaron en Trentino, danke al la studstipendio donita de la Fei. La qvanto de mono kiun mi povis foruzi montrigxis sufficxa por pagi apartamenton, provigxi je mangxagxoin por kuiri, aligxi al du ekskursoj, aliri unufoje al restoracio por gustumi lokajn pladojn kaj fine acxeti librojn en kaj pri Esperanto. Sen cxi tiu ekonomia kontribuo estis malfacile por mi partopreni en la kongreso.
Kiel stipendiulo kun diplomo de unua nivelo, mi devis viziti la perfektigan kurson donita de Rafael Mateos de 8.30 gxis12.30 lunde, marde, jxaude kaj vendrede. La kurso estis tre utila kaj stimulanta, cxefe pro la alternativa didaktika. Mi pensis, ke poste de gxi mi povis ekzamenigxi por atingi superan nivelon, sed mi ne sciis, ke por tio mi devis prezenti peton al la FEI antauxe.
Por la lernado de la lingvo esti fundamenta ankaux ke mi logxis en la apartamento kun du gejunuloj rusaj, kun kiuj mi parolis, diskutis kaj babilis cxiam kaj nur esperante. Ni amikigxis kaj certe ni skribigxos per interreto por intersxangxi novajxoin.
Fine mi cxeestis ankaux en kvar prelegoj, du libroprezentadoj (en neniu seminario cxar ili donigxis dum la horaro de mi kurso), en la vesperaj gustumadoj kaj en la muzikaj kaj teatraj spektakloj.
Mi partoprenis ankaux en la asembleo de la FEI kaj votis por la elektado. Mi deziras bonan laboron al la novaj konsilianoj kaj al la nova estraro esperante, ke proksimajn jarojn studstipendioj kaj senpage kursoj povu pliigxi.
Kiel stipendiulo kun diplomo de unua nivelo, mi devis viziti la perfektigan kurson donita de Rafael Mateos de 8.30 gxis12.30 lunde, marde, jxaude kaj vendrede. La kurso estis tre utila kaj stimulanta, cxefe pro la alternativa didaktika. Mi pensis, ke poste de gxi mi povis ekzamenigxi por atingi superan nivelon, sed mi ne sciis, ke por tio mi devis prezenti peton al la FEI antauxe.
Por la lernado de la lingvo esti fundamenta ankaux ke mi logxis en la apartamento kun du gejunuloj rusaj, kun kiuj mi parolis, diskutis kaj babilis cxiam kaj nur esperante. Ni amikigxis kaj certe ni skribigxos per interreto por intersxangxi novajxoin.
Fine mi cxeestis ankaux en kvar prelegoj, du libroprezentadoj (en neniu seminario cxar ili donigxis dum la horaro de mi kurso), en la vesperaj gustumadoj kaj en la muzikaj kaj teatraj spektakloj.
Mi partoprenis ankaux en la asembleo de la FEI kaj votis por la elektado. Mi deziras bonan laboron al la novaj konsilianoj kaj al la nova estraro esperante, ke proksimajn jarojn studstipendioj kaj senpage kursoj povu pliigxi.
Ennio Francavilla
*********************
Universala Kongreso en Bonaero - Argentinio - Kongreso en la fino de la mondo
"Neniam mi pensintus, ke Universala Kongreso de Esperanto iam ajn
venos ĉi tien."
(juna Esperanto-simpatianto, kiun mi hazarde renkontis en bonaera
hostelo, kiu tute ne konsciis pri la tiam okazanta UK en Bonaero)
venos ĉi tien."
(juna Esperanto-simpatianto, kiun mi hazarde renkontis en bonaera
hostelo, kiu tute ne konsciis pri la tiam okazanta UK en Bonaero)
Al la fino de la mondo, kaj reen. Jen skiza, sed preciza resumo pri
mia vojaĝo al 99-a Universala Kongreso de Esperanto, kiu okazis en
Bonaero (Argentino) de la 26-a de julio ĝis la 2-a de aŭgusto, sub la
aŭspicioj de Premio Marelli.
mia vojaĝo al 99-a Universala Kongreso de Esperanto, kiu okazis en
Bonaero (Argentino) de la 26-a de julio ĝis la 2-a de aŭgusto, sub la
aŭspicioj de Premio Marelli.
La kongreson organizis esence novula, sed bonvola kaj sindonema loka
teamo, sub la gvido de LKK-prezidanto Jorge Enrique Cabrera, mem
unuafoja kongresano.
teamo, sub la gvido de LKK-prezidanto Jorge Enrique Cabrera, mem
unuafoja kongresano.
La kongresejo estis impona, kvinstela hotelo Panamericano, en la tute
centra Avenida 9-a de Julio, la plej larĝa strato en la mondo, je
piedira distanco de la Rozkolora Domo (sidejo de la argentina
prezidantino) kaj de Teatro Colón (teatrejo Kolumbo, verŝajne la plej
granda kaj prestiĝa teatrejo en la tuta sudamerika kontinento).
centra Avenida 9-a de Julio, la plej larĝa strato en la mondo, je
piedira distanco de la Rozkolora Domo (sidejo de la argentina
prezidantino) kaj de Teatro Colón (teatrejo Kolumbo, verŝajne la plej
granda kaj prestiĝa teatrejo en la tuta sudamerika kontinento).
Dum la kongreso, abundis ekskursoj al proksimaj vidindaĵoj, okazis
paroligaj kursoj, disvolviĝis la konataj prelegoj de la serio de
Internacia Kongresa Universitato. Ne mankis programeroj pri la hispana
lingvo kaj pri tangodancado. La kongresteman programon reĝisoris
brazila samlingvano Rafael Zerbetto, kiu sukcesis vicigi tutan aron da
prelegoj pri la kadra temo "Ĉu la nepoj nin benos? Streboj al
daŭripova estonteco". Nome de la nepoj, la bonaera junularo donis mem
laŭdindan kontribuon al la kongreso, aranĝante interesan vesperan
programon ĉefe ekster la komfortaj sed mallarĝaj limoj de Esperantujo:
interalie, oni vizitis aligatoran kafejon, kie bonaeranoj praktikas
fremdajn lingvojn, kaj partoprenis koncerton en socia centro. Plano
pri lubiciklado urbocentre nuliĝis pro ŝanĝiĝema vetero.
paroligaj kursoj, disvolviĝis la konataj prelegoj de la serio de
Internacia Kongresa Universitato. Ne mankis programeroj pri la hispana
lingvo kaj pri tangodancado. La kongresteman programon reĝisoris
brazila samlingvano Rafael Zerbetto, kiu sukcesis vicigi tutan aron da
prelegoj pri la kadra temo "Ĉu la nepoj nin benos? Streboj al
daŭripova estonteco". Nome de la nepoj, la bonaera junularo donis mem
laŭdindan kontribuon al la kongreso, aranĝante interesan vesperan
programon ĉefe ekster la komfortaj sed mallarĝaj limoj de Esperantujo:
interalie, oni vizitis aligatoran kafejon, kie bonaeranoj praktikas
fremdajn lingvojn, kaj partoprenis koncerton en socia centro. Plano
pri lubiciklado urbocentre nuliĝis pro ŝanĝiĝema vetero.
En la vespera programo plej elstaris koncertoj de Supernova kaj
Manŭel, bedaŭrinde trafita de teknikaj problemoj kiuj ne ebligis al la
kongresanaro plene ĝui lian neforgeseblan muzikon.
Manŭel, bedaŭrinde trafita de teknikaj problemoj kiuj ne ebligis al la
kongresanaro plene ĝui lian neforgeseblan muzikon.
Alian vesperon, kadre de la piedpilka ĉampionado de senlandaj popoloj,
okazis matĉo inter esperantista reprezentantaro kaj teamo de la
argentina armendevena komunumo; Esperantujo malgajnis per 8-3.
okazis matĉo inter esperantista reprezentantaro kaj teamo de la
argentina armendevena komunumo; Esperantujo malgajnis per 8-3.
Fine de la kongreso, oni ĝisrevidis la partoprenantojn al venontjara
UK en Lillo (Francio), al UK 2016 en Nitra (Slovakio) kaj, laŭ
kandidatiĝo oficiale diskonigita dum la kongresaj tagoj, al verŝajna
UK 2017 en Montrealo (Kanado).
UK en Lillo (Francio), al UK 2016 en Nitra (Slovakio) kaj, laŭ
kandidatiĝo oficiale diskonigita dum la kongresaj tagoj, al verŝajna
UK 2017 en Montrealo (Kanado).
Mia vojaĝo daŭris, ekster la aŭspicioj de Premio Marelli, du kromajn
semajnojn post la fermo de la kongreso. Mi havis la eksterordinaran
ŝancon viziti plej rimarkindajn lokojn en norda Argentino kaj suda
Brazilo, interalie Kordobo (fama pro sia universitato), Salto (ĉe la
piedoj de la Andoj), Igvasuo (kie viziteblas imponaj akvofaloj kaj ega
akvoelektrejo), Kuritibo (ĉefurbo de brazila subŝtato Paranao) kaj
fine Rio-de-Ĵanejro, de kie eliris mia hejmenflugo. En Rio, mia longa,
duonesperanta kaj duonmemstara feriumado finiĝis per renkontiĝo kun
lokaj samlingvanoj, en la sidejo de Kultura Kooperativo de
Esperantistoj, lingvoeldonejo kaj mem kulturcentro; tiun vesperon
hazarde okazis programero pri... rememoro pri okazintaĵoj el la ĵus
finiĝinta UK.
semajnojn post la fermo de la kongreso. Mi havis la eksterordinaran
ŝancon viziti plej rimarkindajn lokojn en norda Argentino kaj suda
Brazilo, interalie Kordobo (fama pro sia universitato), Salto (ĉe la
piedoj de la Andoj), Igvasuo (kie viziteblas imponaj akvofaloj kaj ega
akvoelektrejo), Kuritibo (ĉefurbo de brazila subŝtato Paranao) kaj
fine Rio-de-Ĵanejro, de kie eliris mia hejmenflugo. En Rio, mia longa,
duonesperanta kaj duonmemstara feriumado finiĝis per renkontiĝo kun
lokaj samlingvanoj, en la sidejo de Kultura Kooperativo de
Esperantistoj, lingvoeldonejo kaj mem kulturcentro; tiun vesperon
hazarde okazis programero pri... rememoro pri okazintaĵoj el la ĵus
finiĝinta UK.
Mi revenis post tri semajnoj sen piĵamo (ŝtelita de mi en hostelo en
Bonaero), kun sako da anakardiaj dolĉajoj (aĉetitaj de karioka
esperantisto kiu vendadas ilin), sen pluvŝirmilo (ĝi rompiĝis pro
ventopluvo en Rio), kun malvarmumo (akirita en la montaroj ĉirkaŭ
Salta), sen koltuko (forgesita ie en Kuritibo), kaj kun nenombreblaj,
karaj memoroj pri neforgeseblaj renkontoj, diskutoj kaj spertoj dum
mia somera (fakte, vintra) vojaĝo je "la fino de la mondo".
Bonaero), kun sako da anakardiaj dolĉajoj (aĉetitaj de karioka
esperantisto kiu vendadas ilin), sen pluvŝirmilo (ĝi rompiĝis pro
ventopluvo en Rio), kun malvarmumo (akirita en la montaroj ĉirkaŭ
Salta), sen koltuko (forgesita ie en Kuritibo), kaj kun nenombreblaj,
karaj memoroj pri neforgeseblaj renkontoj, diskutoj kaj spertoj dum
mia somera (fakte, vintra) vojaĝo je "la fino de la mondo".
Fabio Bettani
Fai della Paganella, 81° Congresso Italiano di esperanto
Amicizia transnazionale senza interpreti
Fai della Paganella, bellissima cittadina a mille metri di altitudine in provincia di Treno, località turistica e stazione sciistica d’inverno e località fresca (quest’anno anche troppo) d’estate, ha ospitato dal 23 al 30 agosto l’81° Congresso Italiano di Esperanto, il cui tema era “Esperanto kaj novaj teknologioj”, l’esperanto e le nuove tecnologie.
In tutta la città si è vissuta per una settimana l’atmosfera esperantista (Esperanta medio): striscioni, manifesti, indicazioni in esperanto e il popolo esperantista, con al collo la targhetta identificativa con il logo dell’esperanto, che affollava i locali. C’erano persino commercianti che ti salutavano in esperanto: Bona tagon, Buon giorno.
La regione Trentino ha pubblicato per l’occasione due opuscoli in esperanto, l’uno per l’estate (Trentino: somera deziro, Trentino: desiderio d’estate), l’altro per il periodo invernale (Granda neĝo por granda ferio, Grande neve per una grande vacanza). E c’è perfino un commerciante che ha creato una nuova, pregiata, birra, artigianale, che ha un nome esperantista, Malsimpatiula, l’antipatica, perché il suo soprannome è L’Antipatico.
Il Congresso si è aperto sabato 23. Dopo l’accoglienza dei congressisti, quasi trecento (220 prenotati piú gli iscritti sul posto), provenienti praticamente da tutto il mondo, Americhe, Asia e Australia comprese, benché si trattasse dell’annuale congresso italiano e non di quello internazionale. Mancava solo l’Africa, in quanto gli esperantisti africani che avevano prenotato non sono riusciti ad avere il visto in tempo. Sabato pomeriggio la Santa Messa in esperanto e poi l’interkona vespero, la serata di reciproca conoscenza. Domenica, inaugurazione ufficiale. Dopo i saluti dei rappresentanti del comune, della provincia e della regione, ha tenuto il discorso inaugurale l’ungherese Stefan MaGill, tema: Perspektivoj por Esperanto, hodiaŭ, Prospettive per l’esperanto, oggi.
Poi hanno portato i loro saluti i rappresentanti delle varie associazioni settoriali esperantiste e dalle associazioni nazionali. C’era anche qualcuno venuto dall’Ucraina e la rappresentante, nel porgere il suo saluto, ha concluso con le parole Paco, paco, paco, Pace, pace, pace.
Una settimana densissima di eventi, di convegni, di incontri. Ma anche, per chi non era interessato ai lavori, ogni giorno escursioni – scegliendo fra quelle di mezza giornata e quelle dell’intera giornata – nelle bellissime località del Trentino.
Nel corso della giornata, di ogni giornata, attività di vario genere si susseguivano e si sovrapponevano anche, in modo che ognuno poteva optare per l’una o per l’altra: presentazione di libri, conferenze su temi specifici, corsi di esperanto, di base per principianti, o di approfondimento, convegni su vari temi, ecc.
Sempre funzionante il libroservo, sevizio librario, con ogni tipo di libri in esperanto o sull’esperanto. E poi diverse mostre. In particolare quella di materiale d’epoca, fino al 1950 (riviste, cartoline, locandine, curiosità varie), tutto materiale di notevole interesse. Una rivista del 1930 ha la testata UŜE (Esperantistoj realigu UŜE – Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo, Esperantisti realizzate l’UŜE, Stati Uniti d’Europa), anticipando una grande aspirazione dei decenni successivi, fino ad oggi. Il titolo di apertura della rivista recita, con espressione latina, “Quo vadis Eŭropo?” (Dove vai Europa?).
La sera, ogni sera, c’erano rappresentazioni teatrali in esperanto (Terura sonĝo, Un sogno terribile; Feliĉas ĉiuj? Tutti felici?) o concerti di canzoni, tutte in esperanto, tenuti da bravi cantanti (Ĵak Le Puil, JoMo, Campanil Bas). E dalle 23 in poi, programmi per i giovani a suon di musica, balli e scorpacciate di prodotti tipici locali.
Il congresso si è chiuso venerdí 29, con l’appuntamento a San Benedetto del Tronto (AP), per l’82° Congresso Italiano di Esperanto, che si terrà dal 22 al 29 agosto 2015.
Amerigo Iannacone
letteraria2014@libero.it
Fai della Paganella, 81° Congresso Italiano di esperanto
Amicizia transnazionale senza interpreti
Fai della Paganella, bellissima cittadina a mille metri di altitudine in provincia di Treno, località turistica e stazione sciistica d’inverno e località fresca (quest’anno anche troppo) d’estate, ha ospitato dal 23 al 30 agosto l’81° Congresso Italiano di Esperanto, il cui tema era “Esperanto kaj novaj teknologioj”, l’esperanto e le nuove tecnologie.
In tutta la città si è vissuta per una settimana l’atmosfera esperantista (Esperanta medio): striscioni, manifesti, indicazioni in esperanto e il popolo esperantista, con al collo la targhetta identificativa con il logo dell’esperanto, che affollava i locali. C’erano persino commercianti che ti salutavano in esperanto: Bona tagon, Buon giorno.
La regione Trentino ha pubblicato per l’occasione due opuscoli in esperanto, l’uno per l’estate (Trentino: somera deziro, Trentino: desiderio d’estate), l’altro per il periodo invernale (Granda neĝo por granda ferio, Grande neve per una grande vacanza). E c’è perfino un commerciante che ha creato una nuova, pregiata, birra, artigianale, che ha un nome esperantista, Malsimpatiula, l’antipatica, perché il suo soprannome è L’Antipatico.
Il Congresso si è aperto sabato 23. Dopo l’accoglienza dei congressisti, quasi trecento (220 prenotati piú gli iscritti sul posto), provenienti praticamente da tutto il mondo, Americhe, Asia e Australia comprese, benché si trattasse dell’annuale congresso italiano e non di quello internazionale. Mancava solo l’Africa, in quanto gli esperantisti africani che avevano prenotato non sono riusciti ad avere il visto in tempo. Sabato pomeriggio la Santa Messa in esperanto e poi l’interkona vespero, la serata di reciproca conoscenza. Domenica, inaugurazione ufficiale. Dopo i saluti dei rappresentanti del comune, della provincia e della regione, ha tenuto il discorso inaugurale l’ungherese Stefan MaGill, tema: Perspektivoj por Esperanto, hodiaŭ, Prospettive per l’esperanto, oggi.
Poi hanno portato i loro saluti i rappresentanti delle varie associazioni settoriali esperantiste e dalle associazioni nazionali. C’era anche qualcuno venuto dall’Ucraina e la rappresentante, nel porgere il suo saluto, ha concluso con le parole Paco, paco, paco, Pace, pace, pace.
Una settimana densissima di eventi, di convegni, di incontri. Ma anche, per chi non era interessato ai lavori, ogni giorno escursioni – scegliendo fra quelle di mezza giornata e quelle dell’intera giornata – nelle bellissime località del Trentino.
Nel corso della giornata, di ogni giornata, attività di vario genere si susseguivano e si sovrapponevano anche, in modo che ognuno poteva optare per l’una o per l’altra: presentazione di libri, conferenze su temi specifici, corsi di esperanto, di base per principianti, o di approfondimento, convegni su vari temi, ecc.
Sempre funzionante il libroservo, sevizio librario, con ogni tipo di libri in esperanto o sull’esperanto. E poi diverse mostre. In particolare quella di materiale d’epoca, fino al 1950 (riviste, cartoline, locandine, curiosità varie), tutto materiale di notevole interesse. Una rivista del 1930 ha la testata UŜE (Esperantistoj realigu UŜE – Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo, Esperantisti realizzate l’UŜE, Stati Uniti d’Europa), anticipando una grande aspirazione dei decenni successivi, fino ad oggi. Il titolo di apertura della rivista recita, con espressione latina, “Quo vadis Eŭropo?” (Dove vai Europa?).
La sera, ogni sera, c’erano rappresentazioni teatrali in esperanto (Terura sonĝo, Un sogno terribile; Feliĉas ĉiuj? Tutti felici?) o concerti di canzoni, tutte in esperanto, tenuti da bravi cantanti (Ĵak Le Puil, JoMo, Campanil Bas). E dalle 23 in poi, programmi per i giovani a suon di musica, balli e scorpacciate di prodotti tipici locali.
Il congresso si è chiuso venerdí 29, con l’appuntamento a San Benedetto del Tronto (AP), per l’82° Congresso Italiano di Esperanto, che si terrà dal 22 al 29 agosto 2015.
Amerigo Iannacone
letteraria2014@libero.it
20-A EKUMENA E-KONGRESO
67-a IKUE-Kongreso 64-a KELI-Kongreso
TRENTO - Cadine, ITALIO
de la 16-a ĝis la 23-a de aŭgusto 2014
Temo: Ĉu Kristo estas dividita? (1 Kor 1,13)B
Aŭtunaj Tagoj 6.–7.9.2014 en Iisalmi
Dimanĉo 7.9.2014
| |
08.00–09.30
|
Matenmanĝo.
|
09.30–10.30
|
Prelego de Olli Pajula: Vivo en la universo.
|
10.30–11.00
|
Libroservo.
|
11.00–15.00
|
Kultura rondveturo, dumvoje lunĉo. Gvidado finne de loka ĉiĉerono Ilkka Kauppinen kaj esperante de Reino Eriksson. Atelieroj de la skulptistoj Erkki Rytkönen (lignaĵoj) kaj Anu Matilainen, pejzaĝoj de Juhani Aho kaj lia fiŝkapteja ŝtoneto
|
15.00–15.30
|
Fermo de la Tagoj kaj kafo en Iisalmi (KulttuuriArtos). – Bonan hejmvojaĝon!
|
Mia reveno al Herzberg post ok jaroj
Herzberg, antaux ok Jaroj:
La Interkultura Centro Herzberg
Mi havis helpeman kaj
tre agrablan sperton de naux tagoj en Herzberg,
malgranda urbeto proksime de Goettingen, fama universitata urbo en Germanio.
Varma, klaraj tagoj , bela lago kaj pitoreska kastelo
estis la fono por la logxejoj en kolorigita traboj ( Faktrav - domoj ) kun
krutaj tegmentoj.
La unuaj tagoj, dum la " ponto " ĝermana 1,2 kaj 3
de oktobro, okaze de la festo de " Reunuigo " havis kiel temon "
Tutlandaj Pedagogiaj tagoj ", tre densa kaj tre kvalifikitaj instrumetodoj
, instruante spertoj , en profundo gramatika klaso interŝanĝo kaj hermanamiento
..
Kaj pli
ol kvardek. Kelkaj ankaŭ argumentis ekzamenojn de Esperanto al diversaj gradoj
. (En Germanio estas kvar gradoj kaj estas iom ' malsama de tiuj en la itala) .
Aparte
interesaj informoj pri la kursoj - kiuj ni partoprenis aktive - Stefan MacGill
: " situacio instruado ", Sabine Trenner » Cseh - metodo" kaj
Alfred Schubert "Diru al la gazetaron " kaj la
spertoj de Natascha Kasimova , de rusa origino kaj Kirf Sebastian, juna viro,
kiu instruas Esperanton en pli alta averaĝa nombro de studentoj.
En la
sekvaj tagoj okazis frakasi kursoj de instruistoj de la Centro por Interkultura
Otto Kern ( Schiffer metodo) kaj Zsofia Kòròdy , kvalifikita instruisto en
Budapeŝto. Ambaŭ instruistoj uzas rektan metodon , tre alloga , vigla kaj amuza
.
Al fino
surprizo mia partopreno kiel asistanto en kurson por komencantoj kaj antaŭis
Populara Universitato de la proksima vilaĝo.
La
Interkultura Centro, kiu daŭrigas liaj aktivecoj, kursoj kaj konferencoj tra
la tuta jaro, fariĝas tre grava en Germanujo (kaj aliloke ) ankaŭ urbestro kaj
ĉiuj Urbodomo sekvis kun intereso la aktivecoj, la ĵurnalistoj premisoj nin vizitis kaj la loĝantoj de la urbo parolis al
mi pri artikolo publikigita.
La Interkultura Centro Herzberg.
Ho vissuto un’esperienza di nove giorni, utile e
molto piacevole a Herzberg, una graziosa cittadina vicino a Goettingen,
famosa città universitaria tedesca.
Tiepide, limpide giornate, un bel laghetto e un pittoresco castello facevano da sfondo alle casette a travi colorate (Faktrav-domoj) con i tetti molto spioventi.
I primi giorni, durante il
“ponte” germanico del 1,2 e 3 ottobre, in occasione della festa della
“Riunificazione” avevano per tema; “Tutlandaj Pedagogiaj tagoj”, un programma
molto fitto ed altamente qualificato su metodi di insegnamento, esperienze
didattiche, approfondimenti
grammaticali, scambio di classi e gemellaggi..
Eravamo più di quaranta. Alcuni hanno sostenuto anche gli esami di Esperanto
di diversi gradi. (in Germania ce ne sono di quattro gradi e sono un po’
differenti da quelli italiani).
Particolarmente interessanti le informazioni sui corsi
- cui abbiamo partecipato attivamente
- di Stefan MacGill: “Situacia
instruado”, di Sabine Trenner “Cseh-metodo” e Alfred Schubert “Informi la
gazetaron” e le esperienze di Natascha Kasimova, di origine russa e di
Sebastian Kirf, un giovane che insegna Esperanto in una media superiore a
numerosi studenti.
Nei giorni seguenti hanno avuto luogo corsi intensivi tenuti dagli insegnanti del
Centro di Intercultura: Otto Kern
(metodo Schiffer) e Zsòfia Kòròdy,
insegnante diplomata a Budapest . Ambedue gli insegnanti usano un metodo
diretto, molto coinvolgente, vivace e divertente.
Una sorpresa finale la mia partecipazione come aiuto ad un
corso per principianti e progrediti all’Università Popolare di una vicina
località.
Il Centro di Intercultura, che continua le sue attività di
corsi e conferenze per tutto l’anno, sta diventando molto importante in tutta
la Germania (e non solo) anche il
Borgomastro e tutta la Giunta Comunale seguono con interesse l’attività, i giornalisti locali ci hanno
visitato e gli abitanti della cittadina mi parlavano dell’articolo pubblicato.
Naciaj Kongresoj
TRIESTE
PASPORTA SERVO
